Notariusz, jako płatnik, obowiązany jest na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy to tylko czynności przewidzianych w ustawie, dokonywanych w formie aktu notarialnego. Podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

● umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
● umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
● umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
● umowy dożywocia,
● umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
● ustanowienie hipoteki,
● ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
● umowy depozytu nieprawidłowego,
● umowy spółki;

a także zmiany wymienionych wyżej umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast podatek od spadków  darowizn pobierany jest przez notariusz (płatnika) tylko w przypadku sporządzenia czynności w formie aktu notarialnego, a które obejmują: umowę darowizny, nieodpłatne zniesienie współwłasności lub ugodę w tym zakresie.

Opłatę sądową od wniosku o wpis do księgi wieczystej, podlegającego zamieszczeniu w akcie notarialnym, strona czynności prawnej, na której spoczywa obowiązek poniesienia opłaty, uiszcza gotówką, do rąk notariusza lub na rachunek bankowy kancelarii notarialnej.

Pobrane opłaty notariusz przekazuje, dokonując wpłaty na rachunek bankowy sądu rejonowego właściwego do rozpoznania wniosku o wpis do księgi wieczystej lub bezpośrednio w kasie tego sądu. Wysokość pobieranej przez notariusza opłaty sądowej od wniosku o wpis do księgi wieczystej regulują przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 90 poz. 594 z późn. zm.).

Notariuszowi za dokonanie czynności notarialnych przysługuje wynagrodzenie określone każdorazowo na podstawie umowy ze stronami czynności, nie wyższe niż maksymalne stawki taksy notarialnej właściwe dla danej czynności, szczegółowo określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 237).